Geschreven door Jessica Santiago Lopez op 2015-08-14 19:39:08
Live Reviews :: MetalDays 2015
Slovenië is een eindje rijden vanuit de Lage Landen, maar dat is dit keer wel onze bestemming. Daarom vertrekken we zaterdagochtend 18 juli al, om ’s avonds in München aan te komen en zo zondag door te rijden naar MetalDays!
Review geschreven door The Wounded Immortal
Photo: Marc Hansen
Na een uitgebreid ontbijt werd eerst koers gezet naar Bled. Dit prachtige dorpje ligt op weg naar het festival. Eens we Oostenrijk doorgereden waren en Slovenië binnenreden merkte ik toch dat er heel wat veranderd is de laatste jaren in dit prachtige land. Bled was van een klein pittoresk dorpje veranderd in een toeristische trekpleister en hiermee ook de prijzen. Slovenië is nog steeds een pak goedkoper dan hier, maar toch een stuk duurder dan enkele jaren terug. We kwamen in de avond aan om onze tent op te zetten in de avondhitte op de camping die ook door de jaren heen verdriedubbeld is in omvang. Hierna was het tijd om nog even te genieten van de préparty op een weide iets verder op en zo kwamen we aan op dag 1 van MetalDays.
Dag 1:
Lang slapen zit er hier niet in. De warmte is zo verschroeiend dat je gewoon al vroeg je tent uit moet. Tijd dus om het dorpje te gaan verkennen, wat te gaan afkoelen in de rivier en de eerste cocktail te gaan drinken op de Beachstage, waar we getuigen waren van hoe Total Annihilation met hun thrash voor enkel Sloveense vrienden op het hoofdpodium speelden en hoe Reek Of Insanity het festival weinig overtuigend op gang trapte met hun grindcore op het tweede podium. Het Nederlandse Desolate Fields deed het met hun black veel beter in de schaduw van de bomen op de Second Stage.
Het was wachten op Anvil voor het eerste hoogtepunt van het festival. Deze oudjes deden het goed, de grootste middaghitte die werkelijk het ganse festival ondragelijk was begon wat weg te zakken en het volk kwam uit zijn schuilplaatsen. De grote massa liet echter op zich wachten tot Devin Townsend Project het podium betrad en hun progressief vernuft losliet.
Photo: Michael Jagla
Toen Queensryche het podium betrad was ik echt benieuwd. Het was de eerste keer dat ik ze live aan het werk ging zien met Todd LaTorre op zang. En ook al hadden ze een zeer boeiende setlist met een mix van al hun oudere werk zoals “Queen Of The Ryche”, “The Warning” en uiteraard “Operation Mindcrime”, toch miste ik Geoff Tate wel een beetje.
Afsluiten werd er deze eerste dag gedaan met de meezingers van Saxon, die zoals gewoonlijk de pannen van het dak speelden, waarna het tijd was om nog even wat striptease te gaan bekijken op de Beachstage.
Dag 2:
De dinsdag zou een wel zeer lange dag gaan worden. We waren er van Metalkrant al zeer vroeg bij om op het tweede podium te gaan genieten van de technische deathmetal van Antropofago en we waren dan ook zeer tevreden dat ze dit met verve brachten.
Terwijl Skindred met hun reggae rock op de Mainstage stond, en misschien een beetje misplaatst was op deze metalfestival, stond Conorach op het andere podium. Skindred was misschien toch net teveel hiphop/reggae voor velen, want plots stond er aardig wat volk bij de Second Stage. Helaas was Conorach niet overtuigend genoeg om te blijven staan. Abandon Hope was in hetzelfde bedje ziek. Het was wachten op Nervosa om de boel voor de eerste keer in rep en roer te zetten. En dat deden deze, trouwens uiterst sympathiek dames dan ook zeer overtuigend.
Photo: Katja Borns
En dan stroomde er nog meer volk richting dit kleine podium. Moonspell was verzet van de Mainstage naar dit zijpodium. Ze waren hier duidelijk zeer ontevreden over en lieten dit ook regelmatig merken, maar waren dan ook zeer dankbaar dat het publiek hen hier naartoe gevolgd was.
De reden van dit alles lag bij Black Label Society. Zij hadden redelijk wat materiaal mee om het podium op te sleuren en omdat ze te laat aangekomen waren hadden ze geen tijd om alles op te bouwen naast het podium en het er dan later op te zetten. Het moest direct op zijn plaats staan. Als Moonspell echter op tijd ging spelen lukte dat niet. Het management van Black Label Society heeft dan maar meegedeeld aan de organisatie dat als Moonspell ging spelen zij zouden cancelen. Gelukkig hebben ze nog het verstand gehad om de band naar het tweede podium te sturen en daar alsnog hun set te laten spelen. De set van Zakk Wylde was helaas wel een zeer saaie set.
Ook Dream Theater was vandaag helaas niet erg overtuigend.
Photo: Marc Hansen
Photo: Katja Borns
Cannibal Corpse daarentegen deed het wel weer super. Na deze show was het normaal tijd om richting de afterparty of de tent te gaan, maar vandaag niet. Doordat ze op het tweede podium een extra band moesten toevoegen, schoof alles dus op naar achteren. Om 3 uur in de ochtend mocht Hirax dus alsnog het podium bestijgen. Wat niemand verwachte gebeurde toch; een massa mensen vonden nog hun weg in de pit en er werd doorgefeest tot de eerste zonnestralen al over de bergkam kwamen.
Photo: Michael Jagla
Dag 3:
Psykosis mocht al zeer overtuigend in de vroege middag het tweede podium opstarten, met retestrakke thrash. Deze Engelsen hadden het weinige publiek toch al geboeid.
Op de maistage stonden er toen ook al zeker 100 mensen te wachten op Diablo Boulevard die speciaal voor deze show een andere drummer moest laten komen overvliegen. 80 % van de toeschouwers waren gelukkig nog Belgen anders was dit wel heel jammer geweest voor ze om deze middaghitte te trotseren.
Hierna speelde Ever-frost een gigantisch goeie show op het zijpodium en ook zij hadden gelukkig zelf heel wat Italiaanse vrienden meegebracht.
Pas toen Death Angel het hoofdpodium betrad kwam het eerste volk vanuit de koele rivier naar het festivalterrein om te genieten van deze legendes. Minder genieten was het bij Sepultura die hun set nogal ongeïnspireerd afwerkte. Ontploffen deed het pas bij Hatebreed en ook bij Accept was het al meezingen en dansen wat de klok sloeg.
Photo: Katja Borns
Photo: Michael Jagla
Dag 4:
De voorlaatste dag was misschien wel de minste dag van de 5 festivaldagen. De enorme hitte zorgde ervoor dat we veel langer gingen zwemmen dan gewoonlijk en daardoor een deel van het middagprogramma gemist hebben. Dat we het niet konden laten om ook even mee te doen aan het “man in thongs/ big balls and hairy” volleybaltornooi willen we nog even vermelden, het beeldmateriaal houden we echter angstvallig achter om de eetlust niet te bederven.
De laatste paar nummers van een matige set van Deadlock konden we nog wel meepikken. Niets speciaals te verwachten van hen helaas tijdens MetalDays. Daarna moesten we er toch van door gaan om Crowbar te checken en dit was de band van de dag. Hun zwaar onderschatte doomcore slaat in als een bom en zoals steeds headbangen we de ganse set door mee op de slepen tonen van de legende.
De statische shows van Vreid en Hardcore Superstar lagen ons iets minder en op het andere podium was ook Betraying the martyrs niet direct onze tand, maar de rest van het publiek kon deze deathcore wel goed appreciëren.
Arch Enemy is een band die altijd wel volk trekt, die altijd retestrak speelt en er steeds zin in heeft. Ook dit was weer genieten. Welke zangeres nu beter is of best bij hen past is een discussie die volle bak gaande is. De meningen zijn verdeeld, maar eigenlijk is dat niet belangrijk, ze staan er nog, doen het goed en we gaan er wel aan wennen.
Photo: Katja Borns
Archgoat was dan weer de verassing van de dag. Hun blackmetal sloeg waarlijk in als een bom. De setting in een duister bos was dan ook ideaal om met een cocktail, een whisky of een biertje te genieten.
Dag 6:
Het hoofdpodium werd deze dag weer geopend door een Sloveense band en de thrashers van Panikk deden het goed in de middagzon. De overige bands die we te zien kregen op beide podia waren wat middelmatig tot Dr. Living Dead eraan kwam… op een wel zeer naakt podium - Ze waren onderweg zowat alles kwijtgeraakt, inclusief backdrop en merchandise , maar toch zetten ze toch de boel op hun kop. Gelukkig hadden ze de welgekende doodskopmaskers in de handbagage gestoken. Dit muzikaal hoogstandje werd verder voort gezet door Carnifix en Suicide Silence.
Photo: Marc Hansen
Het hoogtepunt van de dag en zelfs van het ganse festival kwam echter van Kataklysm, wat een energie stroomde van dat podium en ik zag nog nooit mensen crowdsurfen van de PA toren tot gans vanvoor. Zelfs Eluveitie en Behemoth, die beiden een goeie set speelden, konden er niet meer aan tippen.
Echter ook op het zijpodium zagen we nog een retestrakke performance van Toxic Holocaust, die zoals altijd het publiek heel makkelijk in beweging krijgt, en een helaas net iets minder show van Black Dahlia Murder. Het was nog steeds van hoog niveau, maar we zijn net iets meer gewend van de band.
Photo: Michael Jagla
Hierna was het tijd om in de tent te kruipen en de volgende ochtend de boel samen te rapen, in te laden en te vertrekken. Ergens in de middag als we in Oostenrijk staan te pauzeren en gebruik maken van de gratis wifi in het tankstation lezen we op onze smartphone dat Stonehenge festival stilgelegd is door de regen. We kijken alvast iets minder uit naar het vervolg van de terugrit, maar wel na een geslaagde editie van MetalDays!
