Geschreven door Jessica Santiago Lopez op 2015-09-15 15:57:54
Album Reviews :: The Black Dahlia Murder – Abysmal
Band: The Black Dahlia Murder – Abysmal
Label: Metal Blade Records
Release: 18 september 2015
Review geschreven door Daan Holthuis
Line-up:
- Brian Eschbach − Guitar, Vocals
- Trevor Strnad – Vocals
- Ryan Knight − Guitar
- Max Lavelle − Bass Guitar
- Alan Cassidy - Drums
Het album:
The Black Dahlia Murder staat als sinds 2001 garant voor een dampende pot melodische death metal en op het gloednieuwe, zevende album ‘Abysmal’ (Metal Blade Records, 2015) hoef je niets anders te verwachten. Het gezelschap dat draait om zanger Trevor Strnad en gitarist Brian Eschbach leverde met hun laatste album ‘Everblack’ (2013) hun meest succesvolle album tot nu toe af. Dit werd gevolgd door ‘Fool ‘Em All’ (2014), een DVD vol met de toercapriolen van de band en ‘Grind ‘Em All’ (A389 Recordings, 2014) een EP met drie odes aan grind- en hardcore-helden Left For Dead, Gyga en Sedition. De huidige plaat is opnieuw opgenomen met producer Mark Lewis (God Forbid, Arsis), de collega van topproducer Jason Suecof in de Audiohammer Studio, en ex-bassist Ryan “Bart” Williams (Augmented Audio) als co-producer. De demonische hoes, ontworpen door de Russische artiest Daemorph, sluit prima aan met thema van het album, de Hel.
Ondanks dat we alweer drie albums verder zijn, is de sound van Black Dahlia vrij weinig veranderd sinds ‘Nocturnal’ (2007). Het album staat dus vol met vlammende death metal, gestoeld op de Gothenburg death metalsound van de jaren ’90 met de typische melodische “New Wave of British Heavy Metal-loopjes” in de gitaartandem. Dit wordt gecombineerd met een vleugje black metal en een stel geweldige solo’s van Ryan Knight. Uiteraard valt monstergrunter Trevor Strnad wederom op met zijn veelzijdig stemgeluid, zoals in het groovende “The Fog”. Hij gaat van gearticuleerde, maar monsterlijke putgrunts, naar ijselijke krijsen en alles daartussenin. De meer kritische luisteraar zal misschien vinden dat de band muzikaal stagneert. Daarnaast valt het op dat de plaat niet zo toegankelijk is als ‘Everblack’. Songs met een refrein om mee te brullen, zoals in de ‘Everblack’-songs “In Hell Is Where She Waits For Me” en “Raped In Hatred By Vines Of Thorn”, ontbreken.
Beiden puntjes kunnen verklaard worden door één van de nieuwe elementen in de sound van The Black Dahlia Murder op ‘Abysmal’: de productie. Deze is op de nieuwe plaat minder gepolijst dan de vorige albums. Het geheel klinkt rauwer en meer “live” dan wat we gewend zijn van het gezelschap. De gitaren staan iets meer op de achtergrond en de drums, samen met ronkende basgitaargeluid van bassist Max Lavelle, maar vooral de zang zijn meer naar voren geschoven. De nieuwe, rauwer overkomende productiesound in combinatie met hoe de band uit de startblokken schiet op opener “Receipt” is indrukwekkend. Deze song wordt gevolgd door de eerste single “Vlad, Son of the Dragon” en daar geeft drummer Alan Cassidy zijn visitekaartje af. Wat een blastbeats! Bovendien lijkt het enthousiasme van de relatief nieuwbakken drummer, die pas na het inspelen van ‘Everblack’ officieel bij de band betrokken werd, door te klinken in de songs. Hij trekt en stuwt ze vooruit. Dit resulteert in een zeer energieke atmosfeer, die goed naar voren komt in de agressie van “Threat Level Number Three” en het botte gehak in “Stygiophobic”.
Conclusie:
Kortom, ‘Abysmal’ is zeker niet vernieuwend, maar wel een prima, energiek album met death metal van hoge kwaliteit. De plaat bevat songs die het live weer goed zullen gaan doen en aansluiten op het eerdere materiaal van deze niet te stoppen liveband. ‘That Cannot Die Which Is Eternally Dead’ is daarom zeker van toepassing op deze heren!
Tracklist:
1. Receipt
2. Vlad, Son of the Dragon
3. Abysmal
4. Re-Faced
5. Threat Level No. 3
6. The Fog
7. Stygiophobic
8. Asylum
9. The Advent
10. That Cannot Die Which Eternally Is Dead
Links:
