Geschreven door Jessica Santiago Lopez op 2016-01-19 12:32:24
Album Reviews :: Steven Wilson – 4 ½
Band: Steven Wilson – 4 ½
Label: Kscope
Release: 22 januari 2016
Review geschreven door Jordy Valke
Line-up:
- Steven Wilson - Vocals, gitaar, keyboards
- Adam Holzman – Backing vocals, keyboards
- Nick Beggs – Bass, backing vocals
- Guthrie Govan – Gitaar, backing vocals
- Dave Kilminster – Gitaar, backing vocals
- Craig Blundell – Drums
- Marco Minnemann – Drums
- Chad Wickerman – Drums
- Theo Travis – Diverse blaasinstrumenten
Het album:
Het is wel een beetje een luxepositie (en luxeprobleem), zoveel nummers schrijven dat er afgewogen moet worden wat er op het album komt te staan en wat niet. Dit gebeurt bij vrij veel artiesten en vaak belanden deze onuitgebrachte nummers ergens op een plank tot er 30 jaar later ineens een verzamelbox uitkomt waarop ze wel verschijnen. Zolang hoeven we bij Steven Wilson gelukkig niet te wachten. Hij brengt nu namelijk een EP uit met 6 eerder opgenomen nummers als “tussendoortje” tussen zijn vierde soloplaat ‘Hand. Cannot. Erase.’ en een compleet nieuw album. De EP heet dan ook toepasselijk ‘4 ½’.
De EP heeft een speelduur van 37 minuten (nog best lang voor een EP) en vier van de zes nummers zijn geschreven tijdens de opnamesessies van ‘Hand. Cannot. Erase.’. Eén nummer stamt uit de tijd van Steven’s derde soloplaat ‘The Raven Who Refused To Sing..’ en het laatste nummer stamt al uit 1998. “Don’t Hate Me” is oorspronkelijk namelijk verschenen op een album van Porcupine Tree en nu opnieuw opgenomen, gebaseerd op live-versies van de afgelopen tour van Steven. Dit verklaart ook waarom er bovenaan een behoorlijke lijst aan muzikanten staat, waaronder drie verschillende drummers.
Zoals te verwachten valt van muzikaal genie Steven Wilson bevat deze EP eigenlijk alleen maar pareltjes. De nummers zijn opvallend toegankelijk, maar luisteren daardoor heerlijk weg. Het is echte “luistermuziek”, maar dat zijn we wel gewend. Na het toegankelijk compilatiealbum ‘Transcience’ (dat alleen op vinyl verscheen) is dit wederom een album wat uitermate geschikt is om vrienden of familie muzikale opvoeding te geven. De ingewikkeldere en moeilijker verteerbare nummers kunnen altijd nog. Zet de persoon die muzikale opvoeding nodig heeft in een stoel, geef hem een hoofdtelefoon op deze muziek en hij/zij is om. Dat kan haast niet anders.
Hoogtepunten aanwijzen op ‘4 ½’ is lastig omdat alles zo goed als gelijkwaardig is. Voor mij persoonlijk springt “Vermillioncore” er wel uit omdat dit instrumentaal en het stevigste nummer is. En de nieuwe versie van “Don’t Hate Me” als duet met Ninet Tayeb is werkelijk verbluffend mooi. Maar dat zijn alle nummers eigenlijk. Gelukkig is het maar een EP en kan je dit album makkelijk in één keer achter elkaar luisteren. Ik raad dan ook zeker aan dit te doen.
Conclusie:
Ben je zelf liefhebber van progressieve rock in de trend van Pink Floyd of de rustige Opeth met veelal melancholische nummers of ken je iemand die dat is? Dan is dit een absolute aanrader en ultieme kennismaking met de briljante muziek van Steven Wilson. Mocht je zo enthousiast zijn dat je hem live wil aanschouwen (overigens één van de beste liveacts die ik ken), dan kan dat. Hij staat met zijn band in de (uitverkochte) 013 op 3 februari 2016 en een dag later op 4 februari in De Oosterpoort in Groningen. Belgische fans zijn eerder aan de beurt, op 23 januari in de AB in Brussel. Geloof mij, dat wil je niet missen.
Tracklist:
1. My Book of Regrets (9.23)
2. Year of the Plague (4.15)
3. Happiness 3 (4.31)
4. Sunday Rain Sets In (3.50)
5. Vermillioncore (5.09)
6. Don’t Hate Me (9.34)
Links:
https://www.facebook.com/StevenWilsonHQ
http://www.stevenwilsonhq.com/
